Yaşamın Kıyısında Her Şey Mübah

Seversin, ayrılırsın bir zaman kaybettiğini anlarsın sadece..
Sevmek nedir diye sorduklarında arkadaki albümlere bakarsın tek tek.
Kurumuş gözpınarların albümün yanına ek.
Hani sonbaharda gönderdiğin son mektup var ya o da kalbinde.
Kimi zaman düşlerinde yaşarsın acıyı,
Ateşi tuttuğunda değil içine düştüğünde anlarsın,
Masmavi gökyüzüne bakmak gelir o an dilinde bin bir sitem;
Ne çabuk geçiyor zaman!
Zamanı durdurmak için verdiğin mücadele nafile
Eski dostlar, ay ışığı ve yalnızlıkların
Birer birer bir zımba misali yakanda asılı..
Evet, hayatta insanoğlunun yaşamayacağı hiçbir şey yok
Mutlaka dersler çıkarması gereken ibretler var
Tanık oldukları, yaşadıklarıyla geçen o acı tatlı anılar var
Çaresiz boş boş etrafta tutacak bir dal aradığın günleri topla bakalım,
Yine de seni sevenler olduğunu unutma.
Unutma sevenlerin de acı çektiklerini.
Sana anlatamadıklarını topla bir kenarda,
Gün geldiğinde o kara kaplı kutu misali içindekileri dök.
Gözlerinin içinin parladığını göreceksin.
O an senden mutlu olan kimse bulunmayacak etrafında
Yaşamın her tarafında her şey mübah.
Kavgaya tutuştuğun günleri hatırla
Bir ayçiçği gibi yüzünü güneşe döndüğünü hisset,
Kokla sevgiyi, hisset acıyı, sevgi ve acı bitene değin sen seyret.