Sonbaharı Yaşamak

Yapraklar sarıya döndüğünde, çocuklarında gülümsemesi azalıyor,
Onlar sadece gülen gözleriyle bakmak istiyor sonbahara
Her bir taraf hüzne boğulsa da sonbaharda çocuklar ağlamamak için direniyor bir daha…
*
Sonbahar için ayrılıkların vaktidir diyorlar
Doğrudur..
Yapraklar ağaçlardan,
Göçmen kuşlar yuvalarından,
İnsanlar doğduğu topraklardan,
Kopup giderler, yeni bir yaşama tutunmak için.
*
Sonbahar bu bakımdan acımasızdır, yakalar bizi
Kendisi gibi özlemlerimizi de sarartır,
Kaçamayız..
*
Oysa yaşadığımız rüyayı hayra yormak gibi sevinçli başlangıçlar içimizi ısıtır,
Toprak yolların kokusu hala hışıltısı içerisinde dökülen ağacın yaprağı bize eşlik eder,
Alır götürür uzaklara bizi,
Sanki yanı başımızda uyanır gibi,
Geriye dönüp bakıyoruz hep..
*
Kaç yaz geçmiş?
Kaç bahar?
Kaç kış, kar, kıyamet kalkmış bu topraklardan
Hiç biri sonbahar kadar hüzünlü olmamış…
*
Onun içindir ki,
Sonbaharı yaşamak bir başkadır
Kapıların gıcırtısı bir hüzünlüdür o mevsimde
Duvardaki orağın, tırmığın, sarıkızın boynundaki zilin sesi hep hüzünlüdür.
*

Her evde bir iki kişi kalır
Sobalar hasrete doğru yanar için, için
Köyün üzerinden göçmen kuşlar geçer uzaklara doğru.
Sular sanki içini çeke çeke akar gideceği yeri ilmeden sessizce.
*
Oysa daha yeni başlamıştık der içimizdeki sevinç,
Tarlaya sürdüğümüz sabanın öyküsü daha bitmemiştir,
Erik, kiraz, vişne, elma, kuşburnu, Börülce daha kopmamıştır dalından tek tek
Sonbahar gelir alır götürü hepsini elimizden çekerek, ağlatır..
*
Son olarak sararmış albümlere bakarsın
Geçmişi ararsın her bir yanında
Kara lastikli yırtık kazaklı haline gülersin bir zaman
Elindeki kocaman ekmektir seni güldüren,
Geri gelmeyecekler bir iç çektirir sana kimseler durmadan,
Sen artık bir anasın, babasın, bir umutsun yarına
Bak işte arkasında duran Sonbahardır her şeyin
Bugünden yarına varabilmek gerekir hayatın tadına..