Sonsuzluk

Biz bir olduk;
Tanrı Dağları’ndan;
Orta Asya’ya
Akdeniz’e bir kısrak başı gibi uzanan memleket bizim dedik….
Demir’i dövdük,
Bozkırlarda teptiğimiz tepüğün ardından tundralar arasında dörtnala sürdüğümüz at’ın üzerinden attığımız ok’u hedefine savurduk.
Atilla’ydık biz,
Alpaslan,
Osman Gazi’ydik,
Fatih’tik çağ açtık; çağ kapadık.
Sultan Süleyman gibi cihan padişahı,
Kanuni gibi yasa’ydık…

Beş bin yıllık asil bir medeniyetin temsilcileriyiz dedik.
İnsanlık öğretmeye kalkışan tek dişi kalmış medeniyete insanlığı öğrettik….

Malazgirt’ten başladı destanımız,
30 Ağustos’ta depreşti.
9 Eylül’de vurduk son tekmeyi düşmana,
Son şaheserimiz Cumhuriyet oldu.
Mustafa Kemal olduk hepimiz..
Önce sanayiyi sonra kalkınmayı daha sonra da tam bağımsız Türkiye’yi duyurduk dünyaya.
Devrimlerle yeşerttik her bir yanı
Demir ağlarla ördük ana yurdun dört baştan..
Bu sonsuz çağlayan da meydanların sesi gibiydik.
Her fabrikanın dişlisi gibi birlikte döndük emeğe karışarak;
Sarı buğday olduk tarlalarda,
Şapkanın altındaki ter’dik…
Birlikte çektiğimiz halayın sesiyle kıskandı dost düşman bizi
Egeydik biz Karadeniz, Güneydoğu, Doğu Anadolu, Akdeniz, İç Anadolu,
Coşkun akan ırmağında atımızı suladık…
Başkoyduk yoluna…
Taş koyanın demir olduk karşısında.
Baş verdik, ser vermedik vatan uğruna…
Al kanlara boyanan şehitlerimize selam durduk…
Bayrağımıza selam.
Asırlardan asırlara sürecek bu ateşin hiç sönmemesi dileği ile,
Herkese selam…