İtiraf

İnsanın bir tarafında yaşadığı anılar vardır. Yaşadığı anıların bir tarafında ise insan. Yoldan geçerken düşen bir yaşlının alnı kan içerisindeki haline üzülen siz, ya da korkunç bir kazanın kimliğine tanık olan da..
Hiç yakamızı bırakmaz kimi zaman tecrübe ettiklerimizin kitabı..
Kendimize çıkan paylarda vardır bir nebze. Gün hesap sorar.
Hiç unutmadım ben mesela o akşamı. Akşam o kadar karanlık, ay o kadar küskündü ki gökyüzüne.
Yolar bitmek tükenmek bilmiyordu sanki
Çektiğimiz acı, çaresizliğimiz.
Gözümüzün kenarında ağırlığınca yaş.
Herkes birbirine tutunmaya çalışıyordu, aslında ne yapacağımızı da bilemedik.
Uzaklardan gelen acı haber tüm zamanı tersine çevirmişti sanki
Ne kara bir gündü o,
Daha ben bir başkasının ardından ağlarken şimdi ben canımın yarısına ağlıyordum.
Son gördüğümde ne derdi vardı acaba?
Gel dediğini duymuştum gel
Acaba gel derken beni bir daha göremeyeceğini mi anlamıştı?
Sarılmak mı istemişti son kez.
İçindekileri biriktirdiklerini mi anlatmak istiyordu ne,
Ah! ben nasıl da varamadım verdiği mesajın tadına
Nasıl da göremedim bakar kör misali yıldızları.
Hiç gözlerinin içindeki gülümsemenin sönmediğini görmüştüm
Fakat en çok tartıştığım anlaşamadığım, itişip kakışan da bendim.
Belki çok dövdüğümde olmuştu.
Pişman mısın deseler bin defa derim.
Nerede ağlayan insan görsem aklıma yaptıklarım gelir,
Çektirdiği acılar gelir .
Sarılıp boynuna affet desem ne olacak,
Artık yok, gitti, bir daha gelmeyecek.
Gelmeyeceğini bildiğim için geride dönmeyecek.
Hava bu kadar sert, kış bu kadar soğuk, yalnızlık bu kadar acı olmamıştı.
Hatırladıkça çileden çıkıyorum büsbütün, çileden çıkartıyor yaptıklarım..