Çocukluk Özlemleri

O gün ilk kez allı pullu elbisesini giydi, erken kaldırıldı yatağından.
*
Kundurasını öylesine dikkatli giydi ki sanki ayağından çıkarırsa paralanır hissi uyandı birdenbire içerisinde.
*
Annesi günler öncesinden söz vermiş onu dondurma yemeğe götürecekti. Gökyüzünün hiç bu kadar mavi olduğunu düşünmemişti bile.
*
Evden pürneşe çıkıldı. O gün tadılacak bir dondurmadan çok çocukluk özlemleri yeniden depreşecekti.
*
O duyguları birer ikişer şiirlerden, okuduğu kitaplardan ya da bir yere sakladığı defterindeki notundan da hatırlayabilirdi.
*
Pazaryolu bu kadar uzun olabilir miydi?
*
O mesafe değildi anlayacağınız bir an önce ulaşmaktı dondurmanın tadına.
*

Birden düşündü?
*
Dondurma neden bu kadar güzeldi, neden tüm çocuklar koşuyordu peşinden.
*

Ahmet amcanın bağırışındaki gizeminde mi saklıydı yoksa,
Annemin sürpriz diyerek anlattıklarında mı?
*
Oysa çocuklar dondurmayı sadece bir tadımlık aşktan ibaret saymıyor anlayacağınız..
*
O akşamların tadı bir başkaydı
Dondurma yenilecekti hep birlikte
Bahçede toplanıldı, masanın en başındaydı her zamanki gibi.
*

Kocaman tabağa mı, ‘Sen hasta olursun az ye’’ denilecek miydi bu ikilem bile,
*
Dondurmanın tadının ne derece önemli olduğunun göstergesi gibiydi.
*
Yan komşudan da bahçeye gelenler oldu. Belli ki annemin yapacağı dondurma onları da meraka salmıştı.
*
Birden sessizlik oluşuverdi, işte o kocaman tabakta dondurma geliyordu. Pür dikkat takip ediyordum olup bitenleri
*
Merakım benim payıma düşecek miktardı.
*
Yıldızların o akşam ilk kez bu kadar parlak olduğunu anladım.
*
Gülmeyi unutmuş insanlığın bir dondurma ile nasıl mutlu olacağını.
*
Demek ki bu hayatta küçücük şeylerle de mutlu olmasını bilmelidir insanlar
*
O bir kap dondurmanın getirdiği mutluluklar gibi.

Not: Yazıda kullanmış olduğum resim ödüllü fotoğraf sanatçısı Gümüşhaneli Mustafa Zengin’e aittir. Kendilerine göstermiş olduğu anlayıştan ötürü teşekkür ediyor, başarılarının devamını diliyorum..