Bir Varmış’la Başlayan Hayat Bir Yokmuş’la Son Buluyor

‘Aramızdan ayrıldı’ sözcüğü her zaman yürek burkar. Nasıl burkmasın ki;
*
Bu kelimeler bile zamanın, yaşamın ne kadar kısa olduğunu gösteriyor.
*
Nerede o eski hatıralarda kalan yaşam, nerede o eski tozlu siyah beyaz fotoğraflar!
*
Çünkü biz eski biz değiliz, saçımızın kenarına düşen ak saçlar zamanın acımasızlığını gösteriyor bizlere…
*
Hadi kendinize bir iyilik yaparak en iyi dostundan biraz öğüt dinleyin.
Elbette sana anlatacakları var.
*

Yine de tutunabildiğin kadar bu ömürde kavgaya, mücadeleye devam edeceksin elbet.
*
Geçmişi arıyorum diyorsanız işte hatalarıyla günahlarıyla karşınızda duruyor, öyleyse üzülmek neden?
*
İnişli çıkışlı engellerin varlığına zaten inanıyordunuz dünden öte.
*
Yıllar sonra tozlu rafları karıştırırken gülerek baktığın fotoğrafa bu kez ah çekerek dokundun.
*
Biliyorsun ki, artık sen eski sen değilsin.
*
Dön geriye bak, ve kucakta, belki aynı dam da ömür çürüttüğün, el ele tutuştuğun zamanlar geriye gelmiyor artık.
*
Biliyormusun,
Kaderde ayrılıklar da varmış. Bir ateşböceği misali yanıp sönen kader bir gün koparıvermiş her bir yanından sevdiklerini.
*
Hep mutluyum diyen insan olamaz,
İçinde kopan fırtınaların ötesinde bir şey beklemek imkânsız hale geliyor.
*
Öyleyse yaşamın tadını çıkar, yaşamla bir ol, dünyanın işleriyle kafa yoracağına sen kendi kaderini kendin çiz.
*
Dün annenin elini tutuyordun, bugün değil
Dün babanın elini tutuyordun bugün boş.
*
Öyleyse bu dünyada kimse masal anlatmıyor size, bu yaşamın bir gerçeği var,
*
Gerçekle yüzleşmek için çokça zamanın.